Het is vast heel herkenbaar voor velen onder ons, dat we soms hele gesprekken of discussies in ons hoofd voeren met iemand.
Het lijkt dan wel een obsessie, omdat je er nauwelijks mee kunt stoppen. Steeds opnieuw probeer je de ander in je hoofd te overtuigen, of een gesprek dat fout is gegaan volgens jou, te herstellen, het alsnog beter te doen door hele goede argumenten te bedenken of de juiste woorden en toon te vinden. Of je gaat een toekomstige ontmoeting alvast in je hoofd neerzetten, met hoe je op haar of zijn moeilijke gedrag zult gaan reageren. Er zijn redenen voor dit gebeuren. Soms wil je de ander overtuigen van zijn (of haar) ongelijk en de wereld of zijn omgeving bevrijden van zijn ‘vervuilende’, beschadigende of onjuiste denkbeelden. Of misschien ben je boos en wil je de ander gewoon nog straffen of pijn doen. In een ander geval vind je dat je zelf iets fout hebt gezegd of niet hebt gezegd en probeer je die missers alsnog in je hoofd te herstellen. Of je voelt positieve gevoelens zoals bewondering of liefde en wilt met het gesprek in je hoofd met die persoon een fijne denkbeeldige ontmoeting en daarmee een fijn gevoel creëren.
Het kan het idee van voldoening geven of een goede voorbereiding zijn, maar soms leidt het nergens toe en kost het je alleen maar een hele hoop tijd, energie en een goede gemoedsstemming! Dan is het zaak om in te grijpen. Maar hoe doe je dat en wat werkt dan echt?
Hoe stop je de gesprekken in je hoofd?
4 Tips:
1. Kom terug in het hier en nu
Je hebt misschien al ferm geprobeerd om de verhalen of discussies weg te duwen en in het nu te komen en te blijven. Het is een goede manier, maar als dat niet lukt, is er wat anders nodig. Dan is het gesprek te belangrijk voor je en vraagt het jouw kwalitatieve aandacht.
2. Bereid het gesprek goed voor
Een andere manier om een gesprek in je hoofd te stoppen, is om het gesprek grondig en effectief voor te bereiden (als het in de toekomst plaatsvindt). Dat doe je door:
- op te schrijven wat je gezegd wilt hebben (en wat niet!)
- de juiste woorden te zoeken (die vind je vanzelf zodra je je veroordelingen hebt losgelaten)
- wat je wilt bereiken (houd het bij jezelf, bijvoorbeeld: mezelf zo goed mogelijk profileren, m’n gevoel uitspreken, een grens stellen, enzovoorts.)
- te bedenken hoe je wel én niet wilt reageren
- wat jouw valkuilen zijn
- hoe de ander mogelijk zal reageren en hoe jij daar dan op wilt reageren
- wat triggers kunnen zijn waardoor je de controle over jezelf zou kunnen verliezen
- hoe je in je kracht kunt blijven, etcetera
- vraag advies en oefen het gesprek een keer met iemand, die goed feedback kan geven.
Als het gesprek al heeft plaatsgevonden zou je met een aantal van de bovenstaande punten alsnog een analyse kunnen maken. Wat had je in dat geval willen zeggen? Hoe had je willen reageren? Waar werd je getriggerd, waardoor je dichtsloeg, ging meepraten of boos werd? Als je zo’n voorbereiding of analyse goed geconcentreerd hebt gedaan, er echt even voor bent gaan zitten, zal het gesprek uit je hoofd kunnen gaan. Als dat niet het geval is, dan wil iets in jou nog gehoord worden. Dan kun je het volgende doen.
3. Vind de boodschap eronder
Soms is het nodig om de werkelijke, dieperliggende boodschap in het rondzingende verhaal in je hoofd te ontdekken. Wat wil dat verhaal jou eigenlijk zeggen? Waarom is het daar steeds? Luister goed. Je zult de boodschap dan vanzelf ‘horen’. Je hebt de juiste boodschap gehoord, als het verhaal stopt. Als dat niet het geval is, zoek dan nog even verder. Wat is het? Is het een waarschuwing? Een wijsheid? Is het nodig om de bijkomende gevoelens, zoals misschien boosheid, angst of verdriet te voelen? Dan is het behulpzaam om het volgende te doen.
4. Aandacht voor het gevoel er onder
Geef gericht je milde, meelevende aandacht aan de gevoelens die bij je verhaal ontstaan. Ga met je aandacht naar je lichaam, voel waar die gevoelens zich bevinden en blijf daar net zo lang bij tot je voelt dat het genoeg is. Belangrijk hierbij is om niet te proberen ze weg te krijgen of te veranderen. Het gaat alleen om de houding waarmee je aandacht geeft. Die is zacht, uitnodigend, vriendelijk, geduldig, geïnteresseerd, e.d. Je brengt dan je aandacht uit je hoofd, naar beneden. Ook dat zal het verhaal stoppen. Het is dan niet meer nodig. Het wilde alleen gehoord en gevoeld worden.
En zo is het volgens mij met alles en iedereen: alles en iedereen wil met liefdevolle aandacht gezien, gehoord, erkend, gewaardeerd of bemind worden. Dat is toch mooi!
Liesbet Scager, juli 2017
4 reacties
Zeer interessant om te lezen en bovenal verhelderend.
Voer al tijden gesprekken in mijn hoofd welke waarschijnlijk nooit zullen plaatsvinden, maar die wel superveel van mijn energie wegslurpen en mijn concentratie ernstig verstoren.
Hoofdoorzaken zijn aanvaringen uit het verleden. Gerichte aanvallen op mijn persoon, welke absoluut niet terecht waren.
Ik verkeer echter niet in een positie om een tegenactie uit te voeren welke mijn rancuneuze gevoelens tot bedaren kan brengen , dus ik zal me helaas tandenknarsend in mijn lot moeten schikken…
Dank je voor je reactie. Veel mensen zullen jouw situatie herkennen denk ik, en ook ik weet hoe het is om onterechte aanvallen te krijgen. Dat is erg naar. Het lijkt me moeilijk om je tandenknarsend in je lot te moeten schikken, zoals jij het zo treffend verwoordt. Mij helpt het meer om mezelf volledig ‘gelijk’ te geven in hoe ik mezelf en de aanval van de ander zie, nadat ik daar een tijdje over nagedacht heb. Dan kan ik het gemakkelijker loslaten.
Niemand heeft het recht om jou te veroordelen, of op een andere manier respectloos te behandelen. Maar soms kunnen dit soort rare onterechte aanvallen, als ze regelmatig terugkomen in je leven, een teken zijn dat er nog oude trauma’s in je leven, die nog opgelost moeten worden. Zeker als de aanvallen hevige gevoelens opwekken. Sterkte!
Bedankt voor deze tips, ik ga er mee aan de slag. Mijn ratelende gedachten komen altijd als ik naar bed ga. Ik voer hele gesprekken met een vrouwelijke collega/vriendin. Heel vervelend en wil deze gedachtegangen graag stoppen omdat het mij letterlijk op brand en niemand er iets aan heeft.
Dank je wel voor je reactie, Kim, dat is een goede vraag. Als je reputatie besmeurd wordt, is dat voor de meeste mensen heel pijnlijk. Je wordt niet meer gezien in je goedheid. Ik kan me voorstellen, dat je dan je hoofd niet meer goed stil krijgt. Als jouw straatgenoten er open voor staan, zou je ze misschien op andere gedachten kunnen brengen. Echter, met mensen die er niet open voor staan, kun je het gesprek beter niet aangaan. Wat je dan wel kunt doen, is volledig achter jezelf gaan staan, bewust je positieve, mooie, sterke kanten erkennen en dagelijks bevestigen voor jezelf, zodat je een fijne energie uitstraalt. Dat kan je hoofd al rustiger maken. Als je de mensen uit je straat steevast met een open hart en mind vriendelijk begroet, kan het na verloop van tijd gebeuren dat ze jou anders gaan bekijken. Maar misschien is dat dan niet eens meer nodig. Sterkte!